 |
| ประวัติศาสตร์มวยไทย |
ราว พ.ศ. ๑๔๙๐ คนไทยได้ตั้งอาณาจักรทางตอนเหนือ มี หัวหน้าเรียกว่า ปู่เจ้าลาวจก ดรองเมืองฝาง ปฐมกษัตริย์ในวงศ์ลวจักราช เป็นบรรพชนของกษัตริย์ในราชวงศ์มังรายของอาณาจักรลานนา เริ่มเรืองอำนาจสามารถรบทุ่งแย่งชิงอำานาจจากขอม จากนั้นคนไทยก็ขยาย อำนาจลงมาทางตะวันตกเฉียงเหนือสร้างอาณาจักรสุโขทัย แล้วอพยพลงมายังแม่น้ำเจ้าพระยา เกิดอาณาจักรอยุธยาในเวลาต่อมา
ระหว่างก่อสร้างอาณาจักรคนไทยผู้ที่มีสัญชาตญาณนักรบได้มี การฝึกต่อสู้ด้วยมื่อเปล่า จนกลายเป็นศิลปะป้องกันตัวซึ่งการรบในยุคโบราณเป็นการรบแบบประจัญบาน หรือที่เรียกว่าตะลุมบอน คือการต่อสู้ ในระยะประชดตัว ดังนี้คนไทยจึงต้องคิดค้นวิธีการต่อสู้โดยใช้สรีระเป็นอาวุธ และพยายามปรับปรุงพัฒนากลยุทธ์ให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
การใช้สรีระเป็นอาวุธได้พยายามพัฒนาผสมผสานกับอาวุธ ดาบและดั้ง คนไทยจึงฝึกยุทธวิถี การถีบ การเตะ และการตีลังกาเข้าไปประหัดประหารศัตรูอย่างรวดเร็วน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก มีจารึกภาษาล้านนา หรือเรียกว่าภาษาไทยยวนที่คัดลอกกัน ต่อๆ มา จารึกนี้บันทึกไว้ในใบลาน เรืยกว่า มังรายศาสตร์หรือกฎหมายมังราย เชื่อกันว่ามีบันทึกตั้งแต่ พ.ศ.๑๘๓๙ ซึ่งตรงกับสมัยพระเจ้ามังรายสร้างเมื่องเชียงใหม่ ในจารึกมีบทบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับคำว่า "มวย" เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก จึงเป็นข้อสันนิษฐานของปฐมภูมิศิลปะมวยไทยมีมาแต่ครั้งนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น